සොරි මල්ලි පොඩි වැරැද්දක් !

වෙලාව උදෑසන 7.30 විතර ඇති. උදේ පාන්දර 5.30 විතර රඹුක්කනින් කොළඹ දෙස නිදිමතේ ගාටන දුම්රියකට ගෙඩවී නැග *රිගමට පැමිණ නිදිමතේම බැස **ල්දෙණිය බලා යාමට තුන්සක රියකට ගොඩවිය....සිංහලෙන්ම කියනවා තිරිවීල් එකකට ගෙඩවිය

වීල් අයියා -  "මල්ලි කොහාටද යන්න ඕනි"

මම - (නොදකින් හිපාටුව යකො..ඉස්සරහට යන්න ඕනි..!) "ආහ් අයියේ *න්දරට යමු".

ඔන්න ඉතින් අයියා ටුක් ටුක් එක ඉදිරියට අද්දන්නට විය.. ගත්ත ගමන්ම පාර දු කබරයින් දුවනවා වගේ මේක වාහන දෙක තුනක් ඉස්සර කරමින් සාර්ථක අන්දමින් කහ ඉරක් කපමින් සුන්දර ලෙස මාර්ග මේව්වා  නොතකමින් ඉදිරියට ඇදෙන්නට විය... ඇත්තටම මගේ හිටිය නම් මොකෝ කියා සිතුනි. අම්මේ අම්ම හිටිය නම් මෙලාහකතේ ටුක් ටුක් අයියා ඔළුව සිසාරා ටොකු කිහිපයක් කොටනු නියතය. මම පවුලේ එකම අහිංසකයා හෙයින් මා පවුලේ ඇටෙන්ශන් මෙව්වා එක දිනාගත් කාගෙත් ගොනාවී ඇති හෙයිනි... අවංකෙන්ම මා ගොනෙකු දැයි විටෙක මටම හිතාගන්නට බැරිය..

මොනදේ උනත් හරකෙකුට තණකොළ දකින විට හිතට ඇති සතුට මටද කොම්පියුටරයක් දැකින විට ඇතිවේ.අවංකෙන්ම...ඒක හිංදම තාත්තාට අවංක අහිංකවභාවයි පෙන්වා මම ලැප්ටොප්පියක් ගත්තේ ඒකය. කොටින්ම කිව්වොත් මගේ කෙල්ලට කියලා මගේ ගාව ඉන්නේ ඔය ලැප්ටොප්පිය විතරයි. එළිවෙනකන් බුකියේ ඉන්නකොට බ්ලොග් කොටනකොට මා එක්ක ඉන්න ඒ අහංසකි තමා.. දැන් ඉතින් කෙල්ලවත් ඔඩොක්කුවේ තියාගෙන ටුක් ටුක් යන ගමන් හිටියේ..ටුක් ටුක් අයියා වැරෙන් වමට ඇති වංගුවක් නමන්නට විය..මම මගේ කෙල්ලව අයියෙන් බදාගත්තේය...ම හාට මතක එපමනය.

"ඩෝන්........බුදු අම්$^@#!^@*#$!(*@&!(@$!)$! !@^$#!_)!@$!"

අයියෝ සල්ලි කිව්වලු.. මෙතෙක් කාලයක් මාත් එක හෙම්බිරිස්සාව උණ සමසේ බෙදාගෙන මාත් එක්ක උන්නු මගෙ කෙල්ල.. මට මතකයේ ඇති ආකාරයට අවසන් වරට දිකන විට මා අතින් මිදී ටුක් ටුක් රථයෙන් එළියට විසිවෙනු මතකය.. එකවරම

"මල්ලියේ නැගිටපන් උඹට තුවාලද ..... නැහැනේ.. බලපංකෝ මේ අමන..#%@%@% පුතා"

මට වචන කඩින් කඩ ඇසේ... හරියට පරණ රේඩියෝ එකක වගේ.....

ටිකක් කෙලින් කටින් නැගිටින්න පුළුවන් වෙලකොට ටුකු ටුක් අයි පාරේ පතබෑවී ඇති මගේ කෙල්ලව (ලැප්ටොප් එක) ගෙනැවිත් දෙනු මතකය.. මගේ මුළු සරීරෙම වෙවුලන්නට විය..

මායි කෙල්ලයි ටුක් ටුක් එකයි ඔක්කොට ඇස්පිඩන් එකකට ෆේස් කර 99න් බේරී අත.. ටුක් ටුක් එකේ මුණ තැලී ඇත...

සිද්ධීය මෙසේය.. වංගුව වට නවනාවත් එක්කම තවත් වමෙන් ආපු බායිසිකල් පොරක් නිථිවිරෝධී ලෙස..ලෙසටම ටුක් ටුක් එකේ වැදී ඇත..පොර බෙබෙකි සිංහලෙන්ම කියනවා නම් බේබද්දෙකි.. බුවා උදේ පාන්දරින් බේත් අරගෙන පයිසිකලයට ගොඩවී ඇත.. වරද ඇත්තේ එතැනයි.. කෙසේ වෙතත් මේකා තාප්පෙට කෙලා ඇත..මට කෙලවි ඇත...බුවා එතනම පතබෑවී ඇති අතර ජීවතුන් අතරට..ටුක් ටුක් අයියා බලන විට පොර ගාම්භිර ලෙස නැගිට

"සොරි මල්ලි පොඩි වැරැද්දක් හදිස්සියට පැත්ත මාරු උනා.. මම කෙලින් ...මල්ලිලා හොඳින් නේද ? " කියලා අහුවලු...

අප දෙදෙනාට සුළු තුවාලය..මා මද වේලාවකට අදුරට ගොස් ඇත. නැතව ආලොකයට එනවිට බයිසිකල්කාරයාගේ පව් පියන් නිකරුනේ බැනුන් අහනවා මට මතකය...

ලැප්ටොප්පිය එක්ක මාද පටවාගත් ටුක් ටුක් රිය අපේ ඒරියා එක මගේ ගේ ඉස්සරට එනකොට (මගේ ගේ කිව්වට මම ඉන්නවා විතරයි ගේ හැදුවේ අපේ තාත්තනේ) ...ඔන්න ගේ ගාව..

මම බැස්ස.......

ටුක් ටුක් අයියට සල්ලි දුන්නා.......

7.50 මහව කොච්චිය වගේ ලෙසටම මගේ කාමරයට ගොඩවුනා...........

බැග් එකෙන් ලැප් ටොප්පිය එළියට ඇද්ද ඔන් කලා........

අම්මෝ......ඇති යන්තන් උගුර කට ලේ රහ නැතිවිය... ඇය සනීපෙන්ය...මට දුක ලැප්ටොප්පිය අරන් සති දෙකක් වත් නැත...ඒ ඇරෙන්න බය වෙන්න වෙන මොන මගුලක්වත් නැත..විටෙන් විට පයිසිකල්කරුගේ දෙමව්පියන් සිහි උනත්...අමාරුවෙන් හිත අන්බාන් කරගන්නා ලදි... සිද්ධිය ඕකයි.. යකෝ කවුරු උනත් මග තොටේ එකකන් යනකොට තම තමන්ගේ ගෑණු මනුස්සයන්ව පරිස්සන් කරගනිල්ලා...මේ වගේ හාල්පාරුවෝ එක්ක පාරෙ යන්නේ කොහොමෙයි...

අවංකෙම්ම...